5 min read

Vrouwenhaat op internet, de klant is koning op de universiteit, en geen chatGPT meer in Amsterdam

Vrouwenhaat op internet, de klant is koning op de universiteit, en geen chatGPT meer in Amsterdam
De universiteit als fabriek, geen chatGPT meer in Amsterdam en vrouwen krijgen al jarenlang te maken met haat op het internet.
Eerst even dit: Ik heb mijn nieuwsbrief verhuisd naar Ghost, zo heb ik posts en nieuwsbrieven op één plek. Er zou niks van te zien moeten zijn maar er toch iets mis is, laat het weten!

De verwevenheid van vrouwenhaat en de digitale wereld

Deze week in de Volkskrant een stuk van mijn hand over de verwevenheid van vrouwenhaat en het internet, en hoe dat al meer dan een decennium zo is. Toen dat zaadje geplant werd, met de affaire GamerGate, en ik trek een lijn vanaf toen naar nu, lopend ook langs mijn recente werk over feminisme en het ontwerp van programmeertalen.

Midden jaren '10 werd het al duidelijk dat er in de techwereld een bepaalde anti-vrouw beweging gaande was, al in 2016 schreef ik op mijn Engelstalige blog over Peter Thiel (mentor van JD Vance) die toen al het vrouwenkiesrecht (het 19e amendement) wilde afschaffen. We hebben toen de bal laten liggen, en nu zijn we de sigaar. Dat wordt nog verergerd door het ophemelen van techbro's omdat ze allemaal zo slim lijken, wacht programmeren is nu eenmaal supermoeilijk (ook goed verwoord door de altijd scherpe Ilyaz Nasrullah in Trouw deze week). En nu de techbros macht hebben, gebruiken ze die vooral in de technologische wereld, met AI, zie ook dit geweldige achtergrondstuk in Wired.

Denk je nu: ow dat valt reuze mee, zie dan ook dit wat oudere stuk uit de Groene Amsterdammer waarin online haat a la GamerGate wordt onderzocht voor vrouwelijke politici.

Verder, in het thema vrouwenhaat en internet, maar dan op kleine schaal, dit gruwelijke stuk (en bijbehorende podcast) over een jonge vrouw die steeds gehackt en gestalkt wordt.

Nog maar een keer over het belang van wetenschapscommunicatie

Wat een verhaal in the Atlantic over het eerste kind dat is overleden aan mazelen in de VS in tien jaar tijd. Haar vader komt aan bod in het stuk en schrijft dit

“The vaccination has stuff we don’t trust,” he said. “We don’t like the vaccinations, what they have these days. We heard too much, and we saw too much.”

Is er een betere uitleg van het gevaar, waar zoveel wetenschappers al jaren op wijzen, van zomaar pseudoscientists/sceptici/"ik doe mijn eigen onderzoek"-lui aan het woord laten dan deze quote?

Maar wetenschapscommunicatie is niet makkelijk. Ten eerste omdat je als wetenschapper niet echt leert hoe je dat moet aanpakken (een occasional media training van een dagdeel daargelaten; als je net als ik geluk hebt gehad, bij Michel van Baal!). Maar ook nog omdat je, als je bijvoorbeeld meewerkt aan beleid op basis van je onderzoek, lelijk het deksel op de neus kan krijgen zoals deze UvA wetenschapper in Folia beschrijft.

En dan heb je ook nog, zoals ik in mijn column op BNR uitlegde deze week, concurrentie van mensen (zoals in mijn geval Alexander Klopping) die het allemaal 'snappier' uitleggen maar overal hoekjes afsnijden.

De universiteit als fabriek

Het is niet te missen deze week: de marathonstakingen op universiteiten tegen de bezuinigingen. Ik las er van de week een mooi beschouwend stuk over van neurowetenschapper Masud Husain die in Oxford werkt. De afgelopen jaren zijn we de wetenschap steeds meer gaan zien als een fabriekje wat maar zo efficient moet lopen. Er zijn talloze voorbeelden van te verzinnen, met als meest prangende voor mij denk ik studentenevaluaties. Alles wat wij doen als docenten moet geëvalueerd worden, want "de klant is koning", ieder semester weer moet ik smeekbedes houden bij college of de studenten please wat willen invullen, niet alleen intern, maar ook voor landelijke enquetes.

Nu ben er natuurlijk voorstander van om naar studenten te luisteren en het onderwijs samen met hen vorm te geven, maar ik vind het storend dat "de universiteit" voor mij bepaalt hoe is dat moet doen. Ik gebruik bijvoorbeeld in mijn colleges vaak exit tickets waarin ik studenten vraag welke onderdelen ze goed en welke ze minder vinden, daar kan ik meteen het volgende college wat mee, ipv na afloop. Bovendien kan ik dan in dialoog: "Ik las dat jullie ... niet zo waarderen, maar ik doe dat omdat ..." In een evaluatie na afloop is er geen gesprek meer mogelijk.

Bovendien is het nu eenmaal zo dat je als docent soms dingen moet doen die studenten niet bevallen, maar wel didactisch valide zijn. Van mij mogen studenten bijvoorbeeld geen laptop open hebben tijdens college. Dat vinden ze niet altijd leuk, maar dat is wel goed voor het leerproces.

En soms zie je als student ook het nut nog niet in van een vak. Ik vond als student informatica bijvoorbeeld een vak als ethiek maar een moetje, maar ja, ik snap nu wel waarom ik dat moest doen. Sterker nog, ik vind nu dat ik er niet genoeg van heb gehad! Door studenten naar hun mening te vragen, zo benadeel je dus collega's die vakken 'aan de randen' van een vakgebied geven, terwijl we allemaal wel vinden dat dat juist zo nuttig is; die brede blik.

En ten slotte, wetenschappelijk onderzoekt toont duidelijk aan dat enquetes discrimineren negatiever uitvallen voor vrouwelijke docenten (in het bijzonder voor jonge vrouwen in beta-vakken). Ik denk graag dat in een wereld waarin wetenschappers aan het roer stonden van de universiteiten, dat om die reden alleen al de enquetes afgeschaft worden!

Wie schoont de invoer van AI op?

Om goed te kunnen werken, hebben AI algoritmes opgeruimde data nodig, maar data uit de echte wereld is meestal rommelig. Wie ruimt dat op? (Behalve de halve mensheid natuurlijk die zich een hoedje klikt voor Google)!

In dit mooie en uitgebreide stuk maak je kennis met de data werkers die achter de schermen algoritmes ondersteunen, waaruit ik heb geleerd dat deze click workers vaak hoogopgeleiden zijn met een afstand tot de arbeidsmarkt, en dus niet alleen in lagelonenlanden wonen en werken.

Een onverwachte miljardenbusiness: LinkedIn

In mijn zoektocht naar een Twitter-alternatief (zie ook het kopje vrouwenhaat) hop ik nog steeds een beetje rond tussen Mastodon en BlueSky, maar ik zit ook vaker op LinkedIn, toch een soort pocket van normaliteit, waar mensen je in ieder geval niet de huid vol schelden, maar een echte social media is het toch niet.

Ik was van ook wel verbaasd dat ik in Sherwood News (leuke site trouwens) las dat LinkedIn Microsoft het afgelopen jaar al 16 heeft opgeleverd, voornamelijk doordat mensen premium aanschaffen. Alleen al met de AI features verdiende Microsoft 2 miljard!

Oops, ik was het vorige week vergeten: Goed nieuws!

Dit is de allerleukste goed nieuws: Sam Altman zegt dat de race naar AI over en uit is, tenzij openAI verder mag gaan met copyrighted materiaal stelen. Ja, zo ken ik er nog wel een paar... Ik kan mijn hypotheek niet betalen, tenzij ik ff in de kassa van de Albert Heijn mag grijpen!

In de gemeente Amsterdam mogen ambtenaren geen chatGPT en andere chattools meer gebruiken vanwege zorgen over privacy en veiligheid!

En Sony haalt meer dan 75.000 met AI gegenereerde liedjes offline. Wie had gedacht dat deze oude Napster-fan nog een zou rooten voor de grote muzieklabels?!

Lekker stukkie in de NRC over hoe suf het eigenlijk is dat we alles willen meten, bijhouden en registeren. Nu ben ik echt 100% kamp "niet getrackt is niet gelopen" en dit zette me daarover goed aan het denken.

En GenZ heeft nu schijnbaar ook door hoe je minder hoeft te doen op je werk: doen of je bezig bent. Volgens mij is dat gebruik zo oud als Methusalem, maar het heeft weer een nieuwe naam: taskmasking.